„Bracia Karamazow” to ostatnia powieść Fiodora Dostojewskiego. Sam pisarz wiedzieć o tym nie mógł, nie powiedział sobie przecież: „teraz napiszę swoje ostatnie dzieło”, ale w oczach późniejszych czytelników utwór mógł uchodzić za pewne podsumowanie przemyśleń i doświadczeń twórcy. Dmitrij, Iwan i Aleksiej bardzo się różnią. Łączą ich jedynie, przekazane przez dość nikczemnego ojca Fiodora Pawłowicza Karamazowa, niejasne skłonności do występku. Są ludźmi, którzy gwałtownie podejmują decyzje i nie zamierzają ich zmieniać „za nic w świecie”, a potem pod wpływem chwili postępują zupełnie inaczej, niż zamierzali. Moment dyktuje warunki. To znaczy też, że nic nie jest ostateczne, nieodwołalne i trwałe. Punktem odniesienia stają się chwiejne nastroje i wrażenia człowieka. Alosza (Aleksiej) to dobry człowiek. Jako jedyny wierzy. Potrafi słuchać. Wielu czyni go powiernikiem i traktuje tak, jakby jedynie on wiedział, jak należy postępować, jakby jego ciche, nieśmiałe słowa miały moc rozstrzygającą. Iwan, milczący, skryty humanista, oddaje się rozważaniom na temat Boga, świata (nie do zaakceptowania!), okrucieństwa czy wolności. Najbardziej „karamazowowski” z wszystkich braci jest Mitia (Dmitrij).Ciąg dalszy recenzji na blogu.
w którym miejscu powieści jest scena w której jeden z braci mówi o tym że nie można zgodzić się na zło na śmierć dziecka a drugi coś w stylu że Boga nie ma to wszystko jest dozwolone? Chodzi mi o tytuł rozdziału . Potrzebuje tylko tą jedną konketną scenę .( do prezentacji maturalnej )
OdpowiedzUsuńAnne,
OdpowiedzUsuńskontaktuj się z osobą, która pisała recenzję.
Pozdrawiam.