poniedziałek, 9 listopada 2015

Czechow Antoni "Wiśniowy sad" i "Oświadczyny".

Okładka książki Wiśniowy sad
Czechow to jeden z moich ulubieńców. Na niczym nie jestem w stanie się tak intensywnie uśmiać, jak właśnie na jego dziełach.  
Seria Arcydzieła Literatury Rosyjskiej jest pięknie wydana, czcionka jest w odpowiednim rozmiarze, format książki bardzo mi odpowiada. Biorąc tę publikację do ręki byłam pewna, iż sięgam tylko po "Wiśniowy sad"- komedię z czterech aktach. Jakież było moje zdziwienie, kiedy okazało się, iż tuż po niej, pod koniec książki odnalazłam "Oświadczyny" - żart sceniczny w jednym akcie, a po nich "Informacje i uwagi dla grających", czyli wytyczne jak powinni wyglądać i zachowywać się aktorzy grający w "Oświadczynach" (Czubukow, Natalia, Łomow) w teatrze i jakich rekwizytów powinni używać. Zdziwiłam się, bo nie wspomniano o tym scenicznym żarcie ani na okładce, ani na stronie tytułowej, a przecież dodatkowa zawartość może czytelnika tylko zachęcić jeszcze bardziej do książki, nigdy nie rozczarować.   
Całość tutaj


Wyzwanie:

Rosyjsko mi!

czwartek, 3 września 2015

"Idiota" Fiodor Dostojewski


Dziwna to lektura, niesamowita, niezwykle osobista, przejmująca na wskroś... 
Główny bohater, książę Myszkin, uważany jest wśród swoich znajomych za tytułowego idiotę. W zmurszałych i skostniałych salonach Petersburga przepełnionych wyrafinowanymi ludźmi, potafiącymi kłamać bez zmrużenia oka, pojawia się Myszkin. Jest zupełnie inny od wszystkich swoich znajomych: naiwny, dziecinny, chorobliwy, uczuciowy, szczery do bólu i niesamowicie... dobry. Te cechy charakteru, które są tak wyjątkowo przeciwstawne do cech otaczających go osób, wiele razy doprowadzają do jego ośmieszenia i skandalu. Książę potrafi pięknie się zachowywać w towarzystwie, mówić kwieciście jak wykształcony człowiek, sprawiać wspaniałe wrażenie, ale jest w stanie jedną swoją przemową zadziwić resztę i stworzyć ze swojej osoby obiekt drwin. Z czasem zyskuje szacunek i przyjaźń swoich towarzyszy. Pytanie tylko: na jak długo? 

Kontynuuj czytanie na moim blogu.


Wyzwanie:


czwartek, 26 marca 2015

Antoni Czechow, „Śmierć urzędnika i inne opowiadania”


Opowiadania Czechowa poznałam w czasach licealnych i lektura zapadła mi w pamięć jako spotkanie z twórcą – inaczej niż w przypadku dramatów – niezbyt udane. Dobrotliwe żarciki, ironia zastygła jakby w pół drogi do mocniejszej puenty, satyra przełamana zadumą nad niejednoznacznością ludzkich wyborów – to nie mogło zachwycać w okresie burzy i naporu.

Całość tutaj.