wtorek, 20 sierpnia 2013

"Maszeńka" Vladimir Nabokov

Był to pensjonat rosyjski, w dodatku nieprzyjemny. Nieprzyjemne było przede wszystkim to, że przez cały boży dzień i kawał nocy słychać było pociągi kolei miejskiej i wydawało się, że cały dom powoli dokądś jedzie. Przedpokój, gdzie wisiało ciemne lustro z półeczką na rękawiczki i stał dębowy kufer, o który łatwo było uderzyć kolanem, zwężał się, przechodząc w nagi, bardzo ciemny, korytarz. Miał on po każdej stronie trzy pokoje z dużymi czarnymi cyframi naklejonymi na drzwiach. Były to po prostu kartki wydarte ze starego kalendarza – sześć pierwszych dni kwietnia. (s. 11)


Na pozór ot, zwykły opis pensjonatu. A jednak nie do końca. W moim odczuciu to esencja „Maszeńki”, a zarazem dyskretne wprowadzenie kluczowych elementów. W pierwszym zdaniu daje się poznać nabokovowski sarkazm. Drugie i trzecie zdanie wprowadzają istotne dla powieści motywy czyli pociąg i lustro. Natomiast piąte i szóste to z jednej strony symbolika liczby, z drugiej – kolejny żart ze strony autora: przecież nikt nie wymyśliłby tak kuriozalnych oznakowań pokojów.

Ciąg dalszy tu

3 komentarze:

  1. Z ogromną chęcią przeczytam wszystko co nabokowskie :) Czytałam jak dotąd tylko Lolitę, ale uważam, że jest genialny!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Za mało znam, żeby wypowiadać się o ew. geniuszu Nabokova, ale dobrze rokuje.;) Może za jakiś czas będę tego samego zdania.;)

      Usuń
  2. chyba blog dla mnie :)
    studiuję filologię rosyjską :)
    zapraszam na mojego bloga i do obserwowania :)
    http://takingcareofhair.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń